Pierwszy tom nowej serii satyryczno-obyczajowej adresowanej do młodszych nastolatków pióra dwójki debiutujących na naszej liście amerykańskich autorów – tworzącego dla dzieci Maca Barnetta oraz piszącego dla dzieci i dorosłych Jory`ego Johna, opracowana graficznie przez amerykańskiego ilustratora i rysownika komiksowego Kevina Cornella (również u nas debiutuje). Akcja powieści rozpoczyna się gdy do nudnego prowincjonalnego miasteczka (Dolina Ospała), które szczyci się głównie dużym pogłowiem szczęśliwego bydła, przeprowadza się pewien nastolatek (Miles Murphy). W poprzednim miejscu zamieszkania miał sławę największego kawalarza (m. in. dzięki takim „Operacjom” jak „Zapiaszczone Gatki” czy „Rybie łóżko”) i podobną reputację chciałby również zyskać w nowej szkole. Jednak już pierwszego dnia nowego semestru okazuje się, że ma silną konkurencję – jakiś lokalny król dowcipnisiów zastawił wejście do szkoły autem jej dyrektora (Barkin), o mały włos uniemożliwiając lekcje. Jakby tego było mało, chłopak od razu podpada dyrektorowi o autorytatywnych zapędach, a jego przewodnikiem po szkole ma być lizus i prymus (Niles Sparks). Wkrótce jednak wychodzi na jaw, że pod maską wzorowego ucznia sprytnie ukrywa się ów tajemniczy mistrz kawałów, który proponuje przybyszowi sojusz, a gdy ten się na niego nie zgadza, rozpoczyna się między nimi wojna na figle, w której sporą rolę odegra m.in. pudełko pełne świerszczy i katapulta miotająca tortami. (wojna zakończy się sojuszem chłopców, którzy na primaprilis uniemożliwią lekcje wypełniając szkołę stadem krów i obarczając za to winą szkolnego prześladowcę, syna dyrektora (Josh).

Atutem książki, przywodzącej na myśl dzieła Kurta Vonneguta (oczywiście przy zachowaniu wszystkich proporcji i złagodzeniu humoru, tak by odpowiadał wiekowi odbiorcy), są na równi świeży dowcip w różnych odmianach (m. in. slapstick, komizm słowny), dynamiczna, niepozbawiona momentami napięcia i pomysłowa fabuła, a także nakreślone grubą kreską satyryka, zapadające w pamięć postacie. W książce nie zabrakło oczywiście przesłania o sile przyjaźni, która pozwala rozwinąć skrzydła, a także sugestii, że żarty nie powinny doprowadzać do zniszczeń (czemu odrobinę przeczą działania chłopców). Satyryczny wydźwięk tekstu wzmacniają komiksowe, zabawne ilustracje Młodym czytelnikom prozy komediowej przygody „Koszmarnej dwójki” powinny się spodobać.